Rozdział 24

Z dedykacją dla fandomu <3 już chyba po raz 98932 pisze ze was kocham :3




   Shigeru był sfochany jak małe dziecko. Od czasu kolacji nie zamienił ani słowa z czarnowłosym, który co jakiś czas mierzył go zaniepokojonym wzrokiem. Ta mała, irytująca dziewczynka, co ona sobie myśli ? Kenichi jest jego. Tylko jego. Nie mógł się patrzeć na jej wesolutkie szczebiotanie. Doprawdy, irytujące.  

   Leżeli w kompletnej ciszy, słysząc wrzaski nauczycieli za drzwiami i jakieś dziwne odgłosy od strony półotwartego balkonu. Chichoczące dziewczyny przetoczy ły się przez taras, uciszając się co chwilę. Zirytowany niebieskooki głębiej zapadł się w poduszkę. W końcu, chwila ciszy. Słyszał oddech zielonookiego, który poruszał się niespokojnie w białej pościeli. Chętnie by teraz do niego poszedł, ale nie może być taki miękki. Niech Hida się trochę pomęczy. Shigeru naciągnął sobie kołdrę na tors, czując zimny powiew powietrza. Powoli zasypiał, ukołysany przez łagodny szum drzew, gdy nagle usłyszał, jak zielonooki wstaje. Nie, nie obróci się. Nadal leżał do niego plecami, mimo wielkiej chęci spojrzenia na jego śliczną twarz. Argh, irytujące. Jeszcze nigdy w zasadzie się nie pokłócili, o ile można to tak nazwać. Ta ślicznotka musiała się wpierdalać akurat wtedy, kiedy Kenichi powiedział, że go kocha ? Niebieskooki poczuł, jak materac za jego plecami się ugina.

- Shigeru – szept czarnowłosego przy jego uchu sprawił, że mimowolnie zadrżał. Trzymaj focha, trzymaj focha.

- Co chcesz – mruknął dosyć nie przyjemnie, dalej się nie odwracając. Do jego nozdrzy dotarł przyjemny zapach czarnowłosego. Nawet nie musiał na niego patrzeć żeby wiedzieć, że był teraz czerwony jak burak. Ciężko mu przychodziło przełamanie swojego ego – w tej kwestii byli bardzo podobni.

- C- co ty tak właściwie o mnie myślisz ? – jego podenerwowany ton sprawił, że blondyn zwyczajnie zmiękł. Westchnął przeciągle, przeklinając swoją słabość i podniósł się do pozycji siedzącej. Chłopak siedział na brzegu łóżka ze spuszczoną głową. Mały uśmieszek wkradł się na pełne wargi niebieskookiego, gdy odgarnął jego włosy i czule musnął ustami jego kark.

- Zależy co masz na myśli – ton jego głosu zelżał. Kenichi poczuł ulgę – nie jest tak bardzo obrażony jak myślał. Zdawał sobie sprawę z tego, że traktuje Miku jako konkurencje, ale to wcale nie było tak..

- Wiesz o co mi chodzi – mruknął, a jego policzki nieznośnie zapiekły. Niebieskooki zaśmiał się cicho i go objął, opierając brodę o jego ramię.

- Kocham cię – wyszeptał, zostawiając po sobie soczystą malinkę i pociągnął chłopaka do tyłu, przewracając go na plecy i mocno do siebie tuląc. Zakrył ich obu kołdrą i pocałował na dobranoc –  A teraz nie marudź bo chce mi się spać. – Hida poczuł coś na rodzaj ulgi. To, że łączyło ich coś więcej niż seks było dosyć oczywiste, ale nie mieli odwagi tego powiedzieć aż do tej durnej wycieczki.

   - Na pewno o nikim nie zapomnieliśmy ? – wyjąkała nauczycielka. Była kompletnie wykończona, wogóle nie spała podczas całej wycieczki. Osłoniła swoje podkrążone oczy przed porannym słońcem, które niemiłosiernie ją męczyło.

- Chyba tak – profesor, także markotny , poganiał wzorkiem grupkę uczniów, mrucząc z niezadowolenia. – Panno Izumi, proszę się pośpieszyć, pociąg zaraz rusza.

- Tak , tak – kobieta machnęła ręką, z uśmiechem wpatrując się w Hidę i Ozakiego, którzy właśnie wchodzili do maszyny. Ich palce były splecione w silny uścisk. Ah, ta miłość. Kiedy ostatnio ona czuła cos tak pięknego ?

- No, pośpieszcie się – powiedziała ze zmęczonym uśmiechem, zganiając z ławki ostatnie zapominalskie uczennice i ostatni raz omiotła wzorkiem rozległy ocean.

   - Jestem taki zmęczonyy – niebiesko włosy walnął się na swoje łóżko, jęcząc – Prawie nie spałem..

- Ruchanie ma swoją cenę – mruknął Hida, który właśnie ścielił sobie łóżko. Po zrzuceniu zbędnej narzuty i poduszek złapał się za kark, próbując go rozmasować. Zastałe mięśnie odmawiały posłuszeństwa. Podróż się przeciągnęła 4 godziny ze względu na jakąś głupią awarie. 

- Czepiasz się – Eto zakrył się kołdrą, wzdychając głośno.

- Nie marudź i idź spać – Kenichi naprawdę tego nie rozumiał. Nawet nie kontynuował temat ruchania, co rok temu byłoby niemożliwe. Czy Shigeru naprawdę aż tak go spedalił ? Zamruczał zadowolony, kładąc się i zrzucając kołdrę. Było mu wystarczająco gorąco. Błoga cisza wypełniła ich uszy, a ciepłe, ciężkie powietrze sprawiało, że po ich plecach zaczęły spływać strużki potu.

- Oharuu – wyjąkał Kenichi, obracając się na prawy bok.

- Czego chcesz.

- Otwórz okno.

- Spierdalaj.

- Pożyczę ci tego pornosa z rudą. – niebieskowłosy zerwał się z lóżka, potykając się o swoje trampki, a dźwięczny śmiech Hidy wypełnił ich mały, ale przytulny pokój. Zimny powiew wypełnił pomieszczenie, gdy chłopak, klnąc siarczyście, dowlekł się do okna. Hida przymknął oczy i patrząc się na swoją dłoń, mimowolnie ją zacisnął, czując palce Shigeru. Można powiedzieć, że przyzwyczaił się z nim spać. Niestety.

***

Boże, nie lubię tego rozdziału, wyszedł dużo gorzej niż ten skasowany :c